Verstikkende regelgeving

Ooit hebben werkgevers en werknemers besloten als aanvulling op de AOW pensioenregelingen te sluiten. Hiervoor was nooit zoveel aandacht. Als mensen met pensioen gingen wisten ze dat ze een goed pensioen hadden. In ieder geval wat aan hen was beloofd. Zo ging alles zijn gangetje.

Dat waren nog eens goede tijden. Maar daar hebben we nu niet zoveel meer aan. De tijd dat werkgevers en werknemers zo maar afspraken konden maken over hun regeling is al lang vervlogen. Als een werkgever tegenwoordig een pensioenregeling voor zijn personeel wil treffen, dan krijgt hij te maken met een verstikkende regelgeving. Dat komt uiteraard vooral van de kant van de overheid die zich overal mee bemoeit, waaronder ik ook de DNB en AFM schaar. Het is niet alleen de pensioenwet, sociale wetgeving en de fiscale wetgeving. Pensioenfondsen moeten aan ik weet niet hoe veel regels voldoen. Niet alleen voor wat betreft de uitvoering van de regeling, maar ook met het oog op de rapportage, solvabiliteit, governance, communicatie, beleggingsstrategie, afdekking van risico’s, generatieverschillen, etc., etc. Wat voor pensioenfondsen geldt is ongeveer dienovereenkomstig voor verzekeraars.

Heel veel pensioenfondsen hebben het bijltje er al bij neer gegooid en toevlucht gezocht bij een verzekeraar. Een begrijpelijke stap van de besturen van deze fondsen maar doorgaans slecht voor de pensioenen van  werknemers en gepensioneerden.

Door alle regels is de pensioenregeling steeds ingewikkelder geworden, terwijl de regelgeving er niet aan heeft bijgedragen dat ons pensioen zekerder is geworden. Waar je vroeger nog zeker was van een pensioen, weet je nu zeker dat het onzeker is wat je krijgt. De doorsnee werknemer en gepensioneerde snapt het niet meer en is daardoor afgehaakt in de communicatie.

Mijn oproep is dan ook dat het aanvullend pensioen wordt “teruggegeven” aan de werkgever en de werknemers en dat de overheid daarvoor een flink aantal stappen terug doet.